Nog een vergelijkend testje met elektrolyse

Gisteren heb ik onbehandeld (lees: vies) de twee motorsteunen in een sodabad gelegd. De ene heb ik verbonden met de min-pool van de acculader en de andere zonder aansluiting. Dus als vergelijkingsmateriaal. Misschien is het namelijk wel de soda-oplossing zelf die voor de schoonmaak zorgt. Soda wordt tenslotte ook voor schoonmaakdoeleinden en ontvetten gebruikt.

Hieronder de resultaten na een etmaal pruttelen. De steunen zijn licht opgepoetst met borstel en poetsdoek.

Twee motorsteunen, net zo lang in de soda.

De onderste ziet er beduidend veel beter uit. Het zal je niet verbazend dat juist deze steun met de minpool verbonden was.

Eerste onderdelen in de RX5

Vandaag de eerste schoongemaakte onderdelen in de RX5 gezet.

Bak met schone onderdelen.

Vooraf eerst de schone onderdelen even droog gestookt in de huiskamer... Een beetje garagegeur in huis. Beter dan al die exotische geurkaarsen of elektrische verstuifmeuk. Of iedereen in huis hier zo over denkt? ;-)

Kacheltje was wel lekker vanochtend.

Alle onderdelen lekker in de RX5. De dunne vloeistof werkt zeer zuinig.

De onderdelen hangen te drogen in de garage.

Morgen zijn de aandrijfassen aan de beurt. Deze zijn nog niet schoon. Nog even kijken hoe ver ik ga met de homokineten.

Staalborstels, zuur en elektrolyse

Bij het schoonmaken van onderdelen van de vooras ben ik driftig aan het experimenteren geslagen. Van mechanisch schoonmaken met staalborstels, komborstels in boormachine en slijptol tot het gebruik van roestoplossers, cillit bang, dasty en als laatste elektrolyse. Alleen stralen heb ik nog niet uitgeprobeerd. Mijn ervaring (zeer persoonlijk) tot nu toe:

Staalborstel

Staalborstel voor slijptol (https://www.rustbuster.nl).

Staalborstels zijn er in verschillende kwaliteiten. De getwiste variant voor in de slijptol is echt heavy duty en eigenlijk alleen geschikt voor dik staal. Het werkt echter alleen goed op een slijptol waarvan de snelheid instelbaar is. Wat mij tegenviel is het feit dat de borsteldraden op den duur toch een kant op buigen en dan wordt de effectiviteit van de borstel beduidend minder. Eigenlijk wil je dan de borstel de andere richting op laten draaien en juist dit gaat niet met een slijptol. Dus uiteindelijk heb ik er een dikke moer doorheen gedraaid, heb ik er een zeskant aan geslepen en gebruik ik 'm nu in mijn boormachine. Door af en toe de draairichting om te keren blijft de borstel behoorlijk effectief.

Roestoplosser

Roestoplosser (http://www.rustyco.nl/)

Met een staalborstel krijg je nooit alle roest weg. Er blijven altijd hoekjes en putjes over waar nog roest in achter blijft. Nu zou je hier direct een roestomvormer (bijvoorbeeld Fertan) of roestafsluiter (bijvoorbeeld RX5) op kunnen smeren, maar dan loop je het risico dat de roest terug komt. Om dit risico te verminderen kun je een roestoplosser toepassen. De commerciële producten zijn meestal gebaseerd op een zuur. Verschillende zuren hebben verschillende uitwerkingen. Sommige werken goed op roest, maar bijna net zo goed op schoon staal (zoutzuur). Andere zuren laten residu (verkleuring) achter op het goede staal (cillit bang). Mijn ervaring met Rustyco is goed, echter het is wel schreeuwend duur. Het werkt eigenlijk alleen goed als het weinig verdund wordt en als het onderdeel ondergedompeld kan worden. Ik weet niet welk zuur door Rustyco gebruikt wordt, maar onderzoek wijst uit dat Oxaalzuur heel effectief is tegen roest. Een zakje Oxaalzuur is echt veel goedkoper dan al die roestoplossers. Mijn litertje Rustyco is nog niet uitgewerkt, dus ik kan nog even vooruit.

Elektrolyse

Om de grote onderdelen (assen, veerpoten) van de laatste roestresten te ontdoen is een zuur minder geschikt. Niet zozeer omdat zuur hier niet werkt, maar meer omdat de onderdelen zo groot zijn dat je dan wel een heel groot zuurbad nodig hebt. Als alternatief hiervoor heb ik elektrolyse uitgeprobeerd. En ik ben daar heel enthousiast over. Dit werkt eigenlijk héél simpel: je vult een kunststof bak met water en lost hier per drie à vier liter een eetlepel soda in op.

Gewoon dat spul van enkele dubbeltjes uit de supermarkt

Dompel het onderdeel volledig onder en plaats ook een plaat staal in de bak. Deze plaat wordt "opgeofferd" en zal de bak na de behandeling behoorlijk roestig verlaten. Deze plaat wordt verbonden met de positieve klem van een acculader (anode). Het onderdeel wordt verbonden met de negatieve klem (kathode). Zet nu de acculader aan en de elektrolyse start. De kathode mag de anode natuurlijk niet raken, dan ontstaat er kortsluiting. Er gebeurt nu van alles in de bak. Er ontstaat gas, o.a. waterstof. Dit gas kan ontploffen, dus een beetje grote ruimte en ventilatie kan geen kwaad. Maar er wordt ook een reactie opgestart die de ijzeroxide van het onderdeel chemisch verwijdert en die de anode behoorlijk laat roesten. De bak ziet er na enkele uren niet meer uit.

Zorg dat de positieve klem niet in de vloeistof komt.

Het onderdeel kwam er na een etmaal pruttelen best schoon uit.

Het onderdeel is - na zorgvuldig schoongespoten te zijn met een hogedrukspuit - klaar om in de RX5 gezet te worden. De plaat staal zag er minder goed uit:

De anode is behoorlijk verroest. Er zitten zelfs diepe putten in.

In de vloeistof zijn grote flakes van - ik denk, ben niet zo goed in scheikunde - ijzer en ijzeroxide te vinden. Een overblijfsel van het reactieproces:

Achtergebleven residu in de bak.

Deze methode van ontroesten is behoorlijk effectief, tast het goede staal absoluut niet aan en kost bovendien slechts een fractie van de commerciële roestoplossers. En het is ook praktischer voor grote objecten. De restvloeistof bevat verder geen schadelijke stoffen. Allemaal prima eigenschappen die mij in ieder geval overtuigd hebben.

Voor het schoonmaken van de asbuis heb ik een langwerpige bak gemaakt van wat resthout en deze voorzien van een stuk plastic.

Het pruttelt al weer lekker.

De anode is vooraf met een komborstel bewerkt zodat er weer schoon staal in de bak staat. De elektrolyse werkt het best als de anode een groot elektrisch geleidend - niet roestig - oppervlak heeft. De reactie wordt ook beïnvloed door de hoeveelheid opgeloste soda en de afstand tussen de anode en de kathode. Méér soda zorgt voor een hoger geleidend vermogen (lagere weerstand) en hierdoor zal er méér stroom lopen. In bovenstaande opstelling liep er ongeveer acht ampère door de vloeistof. Bij 12 volt al snel 100 watt. De stroom zakte na een etmaal naar ongeveer één ampère.

Bij de start van de elektrolyse ongeveer 8 ampère door de bak.

En hoewel elektriciteit en water meestal een gevaarlijke combinatie oplevert, hoef je daar bij deze opstelling niet zo bang voor te zijn. Er loopt wel een behoorlijke stroom door de bak, echter de spanning is zo laag dat deze niet gevaarlijk is voor de mens. De weerstand van een lichaam is zo hoog dat er niet of nauwelijks stroom doorheen zal lopen bij 12 volt. Dan moet de acculader natuurlijk niet in de bak kukelen ;-).

Fuseepennen en -bussen verwijderd en nieuw stuurrondsel

De laatste stappen in het ontmantelen van de vooras zijn het verwijderen van lagers, fuseepennen en bijbehorende bussen. Zeker nu de draagarmen los zijn van de as zijn de fuseepennen redelijk eenvoudig te verwijderen door ze uit de fusee te tikken met en oude fuseepen die een beetje dunner geslepen is. Nu de fusee los is kan deze ingeklemd worden voor het verwijderen van het lager. Alleen de fuseepenbussen (twee stuks per fusee) moeten nog uitgeperst worden. Ik heb geen pers maar wel een big-ass poelietrekker. Die ene die ik ook al gebruikt heb voor de spoorstangen. Deze past net over de fusee en het draad-gedeelte past net door het gat van de fuseepen. Alsof hij ervoor gekocht is (is niet zo, zie chassis-in-stukken-en-stuurhuis-uit-elkaar).

Bussen uit de fusee.

Nu de bussen uit de fusee zijn, is de gehele vooras ontmanteld. Komend weekend ga ik de roest te lijf en probeer ik de as, de draagarmen, de fusees en de naven in de RX5 te krijgen.

Inmiddels is het nieuwe stuurrondsel inclusief naaldlagertje en opsluitmoer binnen. Mooi spul. Prijzig, maar mooi...

Voorste draagarmen en Chassis-serienummer

De voorste draagarmen zijn inmiddels los van de vooras. De lagers en lagerschalen zijn nu goed te inspecteren. Bij het verwijderen van de afdekplaten zag het er vanbinnen prima uit:

Dat ziet er prima uit.

Ik denk dat de afdekplaten zo goed tegen vuil beschermen dat deze kant van de lagers niet heel veel kans hebben om te vervuilen. Er kan alleen nog maar vuil vanuit de as zelf deze kant op komen. Dus vanaf de andere kant - maar daar zit ook zo'n effectieve afdekplaat, of vanuit de stuurinrichting. En daar zit natuurlijk wel een risicootje... met schuifplaten en het stuurrondsel. Dat risico is echter wel heel klein - getuigen de goede staat van kroonmoer en de draagarmlagerkeerring.

Oké, genoeg gefilosofeerd, splitpen losmaken en de draagarm eraf tikken met een nylon hamer. Dat ging vrij gemakkelijk allemaal. Ook de draagarmlagers en de lagerschalen zien er nog goed genoeg uit om te hergebruiken.

De draagarmlagerschaal.

En nu nadat er een doekje overheen gehaald is.

Een beetje verkleuring, maar geen roestvorming. Ik had misschien wat harder over verkeersdrempels moeten gassen of de eend zo nu en dan wat zwaarder moeten beladen zodat meer van het lager gebruikt werd... ;-)

Nu de draagarmen los zijn kunnen ook de fuseepennen gemakkelijker verwijderd worden. Alleen nog de wiellagers verwijderen en het schoonmaken van alle voorasonderdelen kan beginnen.

Oh ja, ik heb nog twee fotootjes gemaakt van het nieuwe chassis. Jawel, ik ben er blij mee ;-)

Het unieke serienummer, overeenkomstig de bijgeleverde papieren.

Eén keer raden...

Nieuw chassis en stuurrondsel

Gisteren hebben we een nieuw chassis opgehaald. Een gegalvaniseerd chassis van Der Franzose. Naar mijn idee een van de betere in de markt met nette afwerking, pasvorm en uitgebreide papieren (TÜV Gutachten, uniek serienummer met handtekeningen en stempel, handleiding enz.).

Maagdelijk nieuw chassis

Der Franzose adviseert om de binnenkant te behandelen voor de langste levensduur. Dat wordt een laagje RX5. Er zitten ook nog wat boorkrullen hier en daar die nog secuur verwijderd worden. Die roesten namelijk als eerste en kunnen zo als aanjager voor overig roest zorgen.

Vandaag ook nog het stuurrondsel los gekregen door de lagermoer met een drevel los te tikken. De moer heb ik de afgelopen dagen een paar keer met kruipolie ingespoten. Ik voelde dat het rondsel niet lekker soepel draaide, dus dat moest even geïnspecteerd worden. Niet voor niets, zo blijkt...

Achttands stuurrondsel

Het vet in het hoofdlager ziet er een beetje viezig bruin uit. Meestal een teken van roest en dus vocht. Niet best. Bovendien aardig wat speling.

Versleten lager

Het lager moet vervangen worden en zit volgens mij vast aan het rondsel. Dus maar het hele rondsel vervangen. Er zijn meerdere types, 7-tands en 8-tands. Dit is een 8-tands. En ook het toplagertje - een naaldlager - is versleten. De naaldjes vallen er zo uit.

Het naaldlagertje. Ook maar vervangen dus.

Er zijn verschillende naaldlagertjes gebruikt door Citroën. In dit stuurhuis zit een 10 x 16 x 12 mm (binnendiameter x buitendiameter x breedte) lagertje. In oudere types werden ook sinterbrons glijlagers gebruikt. Veel goedkoper en ook goed werkend.