dinsdag 20 augustus 2019

Stuurstang - Het bovenste deel

Voor het bovenste deel van de stuurstang (-kolom) heb ik gekozen voor de oplossing met het afneembaar stuur. De instap in de Burton is zonder stuur wat gemakkelijker (we zijn ook geen twintig meer); het stelen van de Burton wordt juist moeilijker. Door de stad heen lopen met een stuur in je hand ziet er misschien wel wat eigenaardig uit :-).

De onderdelen van de bovenste stuurstang.

Wat niet op bovenstaande foto staat is de kruiskoppeling die tussen de bovenste en de onderste stang zit. Waar bij de 2CV (en aanverwanten) maar één stuurstang aanwezig is, rechtstreeks vanuit het stuurhuis naar het stuur, is de zitpositie in de Burton verder naar achteren en een stuk lager. Om dit mogelijk te maken zit er een behoorlijke 'knik' in de stuurstang ter hoogte van de kruiskoppeling. Het bovenste gedeelte bestaat uit een holle buis met aan twee kanten een ingeperst lager. De stuurstang loopt hier doorheen. In het dashboard zit al een gat voor de stuurstang. Dit gat is groot genoeg voor een 'vast' stuur. Voor een afneembaar stuur moet het gat verruimd worden. Eerst maar eens kijken hoe de stuurstang uit het dashboard steekt. Hiervoor heb ik eerst de kruiskoppeling op de onderste stang bevestigd. De bovenste stang steek ik hier even tijdelijk in.


De stang steekt enigszins schuin omhoog door het gat.

De stang komt niet precies onder een hoek van 90 graden t.o.v. van het vlak van het dashboard uit het gat. Op de foto is te zien dat de stang wat te veel naar boven wijst. Om dit te minimaliseren zou het gat eigenlijk wat lager moeten zitten. Maar er is niet zoveel ruimte omdat het dashboard daar simpelweg ophoudt. Omdat het gat voor het afneembare stuur toch wat groter moet, kies ik ervoor om het zo laag mogelijk te plaatsen. Ik gebruik de bevestigingsring als template.


De ring tegen de onderste rand van het dashboard.

De gaten van de ring moeten goed gericht worden zodat het 'Burton'-logo op de flens van de buis netjes aan de bovenzijde komt.


Op het zicht 'horizontaal' en dan de gaten boren.


Het resultaat.

Na elk geboord gat stop ik een boutje door de ring en in het gat, zodat de kans dat de ring verschuift minimaal is. Nu wordt het tijd om de buis te passen. Aan de lengte van de stuurstang met buis valt niets te wijzigen, dus laten we hopen dat de afstand tot het dashboard klopt... En zoals veel zaken bij de Burton nét niet helemaal pas zijn, is dat ook nu het geval. Bij het monteren van de onderste stuurstang werd al duidelijk dat de body ietsiepietsie ver naar voren op het chassis staat. Ook nu lijkt het erop dat de afstand tot het dashboard wat te klein is. Ik kan de buis monteren aan het dashboard, maar dan zou de polyester zichtbaar bol komen te staan. Helemaal vlak lukt niet i.v.m. de verticale hoek, maar voor de extra millimeters ga ik nog een pasflensje maken. Het plaatje Trespa komt weer tevoorschijn. De dikte van deze plaat lijkt precies te zijn wat ik nodig heb. Ik gebruik weer de bevestigingsring als template.


Pasflens van Trespa.


De pasflens komt tussen het dashboard en de flens van de stuurbuis. Met die flens ertussen klopt de afstand van de buis naar de kruiskoppeling en is de bolling van het dashboard minimaal. Gelukkig. Het stuur is natuurlijk een eyepiece, dat moet er wel fraai uit zien...


De kruiskoppeling gemonteerd.

Bevestiging aan het polyester van het dashboard.

Zicht op het dashboard.

De vier RVS bolkopjes waarmee de stuurbuis is vastgezet heb ik even glimmend gepolijst. Ja ik wordt ook wel eens moe van mezelf...

Nu de stuurstang helemaal gemonteerd is resteert nog het fixeren van de stuurbuis onder het dashboard. Hiervoor zit in de kit een gebogen plaat met gaatjes en een uitlaatbeugel. Het is zaak de stuurbuis te fixeren zonder dat er spanning op komt te staan. Dat zou het sturen alleen maar verzwaren. Dus ik maak eerst de beugel vast aan de buis, teken de gaten af op het polyester en boor dan met een 2 mm-boortje naar buiten. Vervolgens boor ik met een grotere boor van buiten weer naar binnen. Minder kans dat er grote chips gelcoat afspringen.


Gaten geboord in de body. Altijd weer spannend.

Nu maak ik alles weer los en probeer het weer zo spanningsloos mogelijk vast te draaien. De uitlaatklem is eigenlijk net iets te kort voor de zelfborgende moeren. Ze zouden er een slagje of twee verder op mogen. Maar goed, we doen het ermee.

Alles weer vast.

Zicht onder de motorkap.

Weer een mijlpaal bereikt. De stuurkolom is gemonteerd. Volgende klus: de achterklep. Pfff, dat wordt een lastige.

maandag 19 augustus 2019

Stuurstang - Het onderste deel

Hoewel ik nog niets gepost heb over het huwelijk van de koets en het chassis - daar moet ik nog wat definitieve keuzes maken - kan ik wel al wat vertellen over de eerste klus ná het huwelijk: de stuurstang.

De onderste helft van de stuurstang.

Eigenlijk is de stuurstang het eerste onderdeel waarbij de positionering van de body op het chassis belangrijk is... Het gat voor de doorvoer van de stuurstang is al door de leverancier voorzien en daar had ik al de rubber hoes in bevestigd. Echter nu blijkt dat de koets vrij ver naar voren staat (is slechts millimeterwerk) en dat de bout van de stuurstangklem tegen de kunststof ring (grijs in onderstaande foto) aan draait. Deze ring had ik bedacht om de rubber hoes zonder kit vast te kunnen klemmen in het gat van de body.

Onderste stuurstang wordt hier op het rondsel geschoven.

De bout komt ook wel héél dicht bij de body.


Omdat ik liever niet terugval op het bevestigen van de hoes met kit (sikaflex, zie handleiding) moet ik iets anders bedenken. Burton-bouwer Anton Folkeringa (Burton 968) had al eens iets bedacht met twee plaatjes Trespa. Ik zit meer te denken aan een oplossing die afgeleid is van het oorspronkelijke doel van de rubber hoes. Deze zit namelijk normaliter op de aandrijfas bij de homokineet. Op de plek waar de hoes om de homokineet zit, zit een randje - of eigenlijk een klein gootje. In de hoes zit een randje dat hier precies in valt. Lijkt me dat ik wel iets met mijn 3D-printer kan maken wat hier op lijkt en waarmee ik de hoes aan het polyester kan bevestigen. Zo gezegd...

De stuurdoorvoerflens, versie 1.0.

De printer actief. De flens wordt vervaardigd uit ABS. 

De flens en de rest...

De bedoeling is:
  1. dat de hoes goed strak om de flens past;
  2. dat de vier gaten voldoende houvast geven voor de bevestiging aan de body;
  3. dat het middelste gat groot genoeg is zodat de stuurstang niet aanloopt. 


Hoes op de flens.

De hoes past prima op de flens. Hij zit zo strak dat de kabelbinders misschien niet eens nodig zijn. In de auto heb ik de bevestigingsboutjes omgedraaid, zodat het bolkopje aan de buitenzijde zit. Aan de binnenkant komen borgmoertjes.


De flens bevestigd.

De hoes gemonteerd.

Zicht van de buitenkant. De 8.8-bout moet nog vervangen worden.

Voorlopige conclusie:
  1. de hoes zit stevig vast, ook bij draaien van het stuur geeft deze geen krimp;
  2. de flens zit goed vast aan het polyester;
  3. de stuurstang loopt nergens aan.
Dus, missie geslaagd: aan alle drie bovengenoemde eisen is voldaan. Het koppelingspedaal wil nog wel eens aanlopen tegen de stuurstang, maar da's bij mij gelukkig ook niet het geval.


Koppelingspedaal beweegt vrij.

Het onderste deel van de stuurkolom is nu gemonteerd. In het volgende bericht komt het bovenste deel aan de beurt.

zondag 18 augustus 2019

Pedalenset

Voordat de body op het chassis geplaatst wordt, loont het de moeite om alvast wat spulletjes te monteren aan het schutbord. Nu kun je de boutjes en moertjes nog aan twee kanten bereiken. De pedalenset is een van die 'spulletjes'.

De drie pedalen vóór modificatie.

Bij de Burton wordt de pedalenset met twee beugels aan de body bevestigd. Met in totaal acht boutjes wordt de hele set vastgezet. Met een aantal van de boutjes worden ook nog twee andere onderdelen (deels) bevestigd. Dit zijn de kacheldoorvoer en koppelingskabeldoorvoer. Later wordt ook nog de remleiding met een van de boutjes bevestigd.


Eerste onderdelen op het schutbord.

In bovenstaande foto dacht ik een goede methode bedacht te hebben om zonder lijm/kit (sikaflex) de rubber hoes voor de doorvoer van de stuurstang te monteren. Is achteraf geen goed idee gebleken, maar hierover in een volgend bericht over de stuurkolom meer...

De pedalenset wordt deels samengesteld voordat deze in de body gemonteerd wordt. De hoofdremcilinder wordt samen met de pedalen voorzien van de twee beugels.


De hoofdremcilinder en de pedalenset.

De beugels gemonteerd.

Het gat in het schutbord was net niet groot genoeg om de remcilinder doorheen te steken. Nu komt het aan op passen en aanpassen en passen enz... De body heeft bij het schutbord verschillende diktes en de voorgeboorde gaten zitten nét niet op de juiste plek. Door de set eerst gedeeltelijk en tijdelijk vast te zetten kan de oriëntatie nog wat aangepast worden en de overige montage-gaten wat verruimd worden. Bij mij zat de hoofdremcilinder strak tegen één kant van het gat en stak enigszins schuin door het schutbord. Geen porum dus. Na ongeveer vijf keer loshalen, gaten aanpassen, weer passen en her en der carrosserieringen plaatsen tussen beugels en body zit de set nu prima op zijn plek, zonder al te veel spanning in het polyester.


Bevestiging aan de bovenzijde.

Op de foto is ook al de gaskabel te zien, maar daar gaat wel een verhaal aan vooraf. Het gaspedaal past zonder modificatie niet in de Burton. Hiervoor is te weinig ruimte aan de bovenzijde van het pedaal. Het stangetje aan de bovenkant van het draaipunt moet hiervoor ingekort worden. Maar dat betekent dat de slag van het pedaal wel groter wordt... Ik wil het verschil met het originele pedaal tot een minimum beperken, dus wil het pedaal zo min mogelijk inkorten. Dat betekent dat de gaffel (zo noem ik dat vorkje maar even) waar de gaskabel inhaakt nét niet tegen de bovenkant van de body/beugel aan gaat komen.


Een perfect gaspedaal in stukken gezaagd...

Verder moet er rekening mee gehouden worden dat rechts van het gaspedaal de handrem komt te zitten. De ruimte voor het bovenste deel van het gaspedaal is erg beperkt. Het is zaak om het pedaal zoveel mogelijk naar links te monteren. Hiervoor heb ik een klein deel van het draaipunt afgezaagd, zodat het pedaal enkele slagen verder op het draadeind gedraaid kan worden.


Versmallen van het draaipunt.

En zo ontstaat het volgende probleem. De gaffel raakt nu de rand van de pedalenbeugel aan de voorkant. Bij een korter armpje zal de gaffel nét onder deze rand door bewegen.


De gaffel raakt de rand van de voorkant van de pedalenset.

Hier heb ik dan maar met de Dremel een hoekje uit geslepen:


Hoekje uitgeslepen.





Nu past de gaffel wél bij volledige uitslag van het pedaal:



De gaffel beweegt vrij.

Alleen, nu ben ik weer niet blij met de hoek die de gaskabel maakt. Ik wil deze wat horizontaler laten binnen komen. Logisch, de gaffel zit hoger dan wat BCC in de handleiding voorschrijft...


Zo wil ik de kabel binnen laten komen.

Dus maar 'even' een pasplaatje gemaakt van een stukje trespa.




  
Onder de motorkap 'wijst' de kabel nu wat minder omhoog.

   
Ook maar even de handremstrip gepast.

Het moertje past nog net. Het blanke metaal van de pedalenset is nog even behandeld met zinkprimer en zwarte lak. En zo blijf je lekker bezig met de Burton.

zaterdag 10 augustus 2019

Body - Ophalen en voorbereiding

Het is alweer enkele maanden geleden dat de body opgehaald kon worden in Zutphen. In de opslag van Burton Car Company stonden zes kratten klaar voor nieuwe bouwprojecten.

Enkele bouwprojectjes in de dop.

Body 1313 (!!)

We konden voor een ochtend een 'bakwagen' lenen om het bodypakket op te halen. Nog bedankt Sylvian! Met extra lange lepels op de heftruck werd het pakket geladen.


Thuis de eerste voorbereidingen getroffen. Ik wil alle onbewerkte polyester beschermen. Zeker de onderkant van de body-delen zijn onderhevig aan de elementen. Onbewerkt polyester is gevoelig voor de opname van vocht en dat wil je niet in het laminaat hebben. Dus eerst maar een laag kunststofgrond en dan een mooie laklaag. Ik heb gekozen voor de grondlak van Avis (Multiprimer zwart) en de lak van Epifanes (Bootlak Kleur Nummer 19 zwart). De onbewerkte polyester is best grof en bevat nog wel wat uitstekende/scherpe delen. Dus eerst een grof schuurpapier erover. Hierbij komen best wat kleine glasvezeldeeltjes vrij; persoonlijke beschermingsmiddelen zijn aan te raden. Om de onderkant te behandelen heb ik de body op zijn kop in de garage gezet.

Lekker schuren...

...en nog meer schuren...

Onbewerkte binnenkant van het spatbord.

De eerste laag primer/grondlak lekker aanlengen met terpentine zodat het goed intrekt. Na twee lagen is de polyester niet meer zichtbaar. Tussendoor nog licht opschuren.

De neus/het front in de grondlak.



Na de grondlak komt de zwarte bootlak aan de beurt. Een één-componentlak met een prima beschermend vermogen en geschikt voor het aflakken van een polyester boot (zoals de naam al doet vermoeden). Ik heb niet gekozen voor een twee-componentenlak, omdat die wat minder makkelijk verwerkbaar is. Een twee-componentenlak wordt wel harder, dus het is een compromis. De Epifanes bootlak is erg pigmentvol, gemakkelijk te verwerken en superglad na droging, dus ik ben voorlopig blij met de keuze.

Primer en aflak worden beide zwart genoemd...
  
Binnenzijde spatbord na twee lagen aflak.

De afgewerkte kant van de bodydelen - de gelcoat - is al door de leverancier ontdaan van de loswax, maar hierdoor zijn best veel swirls ontstaan. Op een zwarte body natuurlijk erg zichtbaar. Als de auto af is wil ik de swirls nog wegpoetsen. Tegen die tijd maar eens in verdiepen welke spulletjes ik daar het beste voor kan gebruiken.

Detail van de gelcoat. Best wel wat swirls zichtbaar.