Richtingaanwijzer

Keuzes maken, da's dé rode draad tijdens het bouwen van een kitcar. En dan vooral bij het dashboard. Welke instrumenten, lampjes, schakelaars en op welke posities. Rechtstreeks op de gelcoat of moet er nog een plaatje aluminium of hout voor? Of misschien wel vinyl of een carbonfolie... Afgelopen week heb ik definitief gekozen voor de originele richtingaanwijzer. Dat plastic ding dat aan de stuurkolom van de Eend zat. Ik wil dat oorspronkelijke gevoel terug dat je aan het eind van een bocht met een nonchalante beweging van het stuur één vingertje uitsteekt en meteen de richtingaanwijzer weer uit zet. Automatisch uitschakelen is helemaal niet nodig met deze handigheid. Voor mij dus geen schakelaar ergens op een goed bedachte plek op het dashboard maar gewoon een normale richtingaanwijzer aan het stuur.

Ik schrijf dit met volle overtuiging, maar moet bekennen dat het geen gemakkelijke keuze was. Die keuze werd even wat eenvoudiger simpelweg omdat ik de oude richtingaanwijzer vakkundig had opgeborgen. Zo goed dat ik 'm met geen mogelijkheid meer terug kon vinden. Dus de keuze voor een andere schakelaar was eigenlijk al gemaakt, maar helaas, of misschien gelukkig, ik vond de schakelaar per ongeluk terwijl ik niet zocht. Ik was weer meteen verliefd op dit goedkoop uitziende stukje Citroën met dat hendeltje dat bij elke bediening verder lijkt door te buigen. De keuze staat vast.

Eerst maar eens uit elkaar halen en netjes maken:

Alle onderdelen van de richtingaanwijzer.

De hendel was aan een kant behoorlijk verkleurd en heb ik licht opgeschuurd en daarna gepolijst. Het zwart is nu weer terug. De koperen onderdelen zijn ook even langs de polijstschijf gehaald.

Op de foto is te zien dat er een extra boutje voor de bevestiging geïntroduceerd is. Oorspronkelijk zit de richtingaanwijzer met een beugeltje aan het stuur. Nu wordt deze met twee boutjes aan het dashboard bevestigd. Dat originele boutje is hiervoor trouwens te kort en is wat verlengd.

Verlengd boutje.

Daarna kon alles weer in elkaar. Eigenlijk goed bedacht realiserend dat hier toch best een grote stroom doorheen gaat. Minimaal twee, zo niet drie lampen van 21 watt (als er een aanhanger in het spel is). Goed voor ruim 5 ampère. Met een beetje overgangsweerstand kan de dissipatie en dus warmteproductie behoorlijk oplopen.

De contacten op hun plek.

Het geveerde contact in de hendel.

Alles voorzien van een klodder vet.

In de Burton gaan de stromen van de lampen niet meer via de schakelaars, dus last van vermogensverlies zullen we op die plek niet meer hebben.

Hij zit weer in elkaar.

De draadjes zijn wat kort afgeknipt. Daar worden nog wat nieuwe draden aan gesoldeerd of gekrimpt. Zorgen voor later. De schakelaar wordt een beetje uit het zicht achter het stuur gemonteerd.

Weer wat gaten in het dashboard.

Verstopt achter het stuur.

Oef, past net met de choke.

 
Uiteindelijk wil ik het dashboard heel clean houden. Slechts enkele in het oog springende elementen. De richtingaanwijzer en de chokeknop horen daar niet bij. Die zijn alleen voor het nostalgische gevoel aanwezig.

Afwerking stuur

Het stuurwiel - ooit gekregen van oud collega's - heeft nog een center cap nodig. Zo'n ding in het midden waardoor je de drie bevestigingsbouten niet meer ziet. Ik heb nog een stukje zwart vinyl liggen, ideaal voor op die plek. Ik vind het mooi als dat vinyl een beetje bol staat. Hiervoor is een insert ontworpen in Tinkercad en vervolgens geprint.

Uitsparingen voor de bouten

Een dagdeel later...

Even passen.

De eerste versie was iets te hoog en zat wat te strak. Zeker als er nog een lapje vinyl overheen moet. Een aanpassing in Tinkercad is echter zo gemaakt. Met een schuurpapiertje is de bovenkant gladgeschuurd. Het PETG filament laat zich best goed bewerken.

Glad gemaakt.

Het vinyl is in een cirkel geknipt met een diameter van ongeveer één centimeter groter dan de inset (op onderstaande foto nog iets te groot). Even getest of het allemaal past door met de ring van het stuur het vinyl over de insert te drukken. Dat gaat zo goed dat ik het niet helemaal ga lijmen. Alleen de rand lijm ik in met contactlijm.

Alle onderdelen.

Ik kon het niet laten om de kopjes van de boutjes nog even te polijsten ;-).

Eerst dus de rand van de insert ingelijmd en daarna het vinyl zo goed mogelijk in het midden op de insert gelegd. Door nu het stuur over het vinyl heen te drukken zit het eigenlijk allemaal al goed vast. Wel even goed uitlijnen zodat de uitsparingen in de insert dadelijk netjes over de bouten passen.

Het vinyl komt net tot de onderkant van de insert.

Nu de afwerkring hier nog overheen:

En dan rest nog het in elkaar zetten van het hele stuur. Enkele sfeerfoto's:

De bank - bekleding

Voordat de bank bekleed wordt krijgt eerst het frame een oplapbeurt. Her en der zit wat roest en lijmresten. Met een schuurpapiertje en een Scotch Brite is dat wel op te lossen.

De hond vindt het wel gezellig.

Weer strak in de lak.

Ik ben wat gaan shoppen voor de vering van de bank. De Duitse Fransman levert een alternatief voor de jute matjes met ophangrubbers:

De lange haakjes zijn nodig.

De lange haakjes van de verwijderde ophangrubbers worden hergebruikt om de elastische banden op te hangen. De setjes bevatten banden van verschillende lengtes, afgestemd op de zitting of de rugleuning van het frame.

De eerste banden bevestigd.

Het zitgedeelte is klaar.

Alle banden bevestigd.

Ik heb gekozen voor schuimrubber met een dikte van 2 cm. Een halve cm dikker dan standaard. Iets meer luxe dan Citroën bedacht had.

Eerste stuk schuimrubber.

Met contactlijm wordt de schuimrubber op het frame geplakt. Net als bij het oorspronkelijke schuimrubber. Omdat het nieuwe schuim wat stugger is lijm ik op wat meer plekken het schuimrubber vast aan het frame.

Een paar klemmen tijdens het uitharden.

Het schuimrubber verschuift niet meer.

Over het schuimrubber komt de toplaag. Zwart geperforeerd vinyl met verticale banen. Hier zit ook nog een dun laagje schuimrubber onder gestikt.

De binnenkant.

Ik begin het bekleden met de lange stang aan de voorkant. Geen idee of dit de juiste start is, maar het klinkt logisch.

Eerste staaf.

Door de middelste buis.

De kop is eraf.

De volgende stap is het bevestigen van de zijkanten van het zitgedeelte. Een stang per kant:

Stang voor de "dichte" zijkant.

De stang wordt met het vinyl óm het frame heen geslagen. De uiteinden van de stang worden in twee gaten in het frame gestoken:

Vinyl om de onderste frame-stang.

Nu wordt de bovenkant van het rug-gedeelte bevestigd. Ook weer met een lange stang:

Stang nummer 4

Dat ziet er strak uit. Is straks helaas alleen in de kofferbak te zien.

Nu alleen nog de zijkant van het rug-gedeelte bevestigen. Da's ook meteen het meeste werk. Oorspronkelijk worden hier krammen voor gebruikt, maar - eigenwijs als ik ben - ga ik voor iets moderners: kabelbinders. Eén, ik heb niet zo'n speciale tang en twee, de bekleding zit vrij strak en dan is het wel gemakkelijk als je een kabelbinder langzaam aan kunt trekken.

In de tunnel van het vinyl wordt een dun stalen stangetje geschoven dat uit de oude bekleding is gehaald. Met een priem worden gaten geprikt in het vinyl. Mijn priem is vrij dun, dus ik gebruik een schroevendraaier om de gaten wat op te ruimen.

Gaatjes in het vinyl.

Ter hoogte van de haakjes van de elastische banden wordt steeds een gat gemaakt met hierdoor een kabelbinder.

Kabelbinders in plaats van krammen.

En de laatste zijkant zit vast.

Bij de overgang tussen rug- en zitgedeelte zitten nog twee flapjes vinyl om de hoek netjes af te werken. Ook die worden vastgezet met een paar kabelbinders:

Dit heeft weer meer tijd gekost dan vooraf gedacht. Maar ik ben blij met het resultaat:

Heel even passen in de Burton (niet zo'n beste foto):

Volgende klus: de beugels om de bank vast te zetten.

De bank - demontage

Zitten is een belangrijke bezigheid als je in een auto rijdt. De Burton is ontworpen met de achterbank van de Eend als zitmeubel. De ronding van de koets is afgestemd op de vorm van de bank. Er zijn echter ook andere opties te kiezen. Van die klassieke Cobra-bucket seats bijvoorbeeld. Erg fraai!

Met de keuze voor het zitmeubel moet rekening gehouden worden met een aantal dingen:

• Hoe hoog kom je te zitten. Liever niet te hoog, want dan steek je boven de voorruit uit en da's geen porum.
• Hoe ver kom je naar voren. Ver genoeg om de pedalen te bedienen...
• ...maar niet zo ver dat de schakelpook niet meer vrij kan bewegen.

Ik kies voor de achterbank van de Eend. De bekleding is niet meer zo fris (understatement) dus die wordt vernieuwd. Dan ook maar meteen alles vervangen. Ik ben niet zo'n ervaren stoffeerder, dus ik heb een berg foto's gemaakt bij de ontmanteling.

De "hoedenplank".

Van een afstandje ziet de bekleding er nog best aardig uit. Zeker als je bedenkt dat dit er al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw op zit. Als je goed kijkt zie je dat het allemaal wel wat doorgezakt is. De stof scheurt nog net niet van ellende uit zichzelf van het frame.

Er heeft altijd een extra hoes omheen gezeten.

De elastieken zijn nog nooit vervangen en zijn hun elasticiteit wel grotendeels kwijt. De jute is echter nog best oké.

In het midden is ruimte vrijgehouden voor de gordels.

De bekleding is deels bevestigd met stalen stangen die door tunnels in de stof gestoken worden, en deels met een overmaat aan varkenskrammen (wie heeft die naam bedacht?). Zoals hier bij de achterste poten:

Met de Franse slag. Krammetje méér mevrouw?

Bevestiging met stangen.

De bank van onze Club heeft dichte zijkanten. Hier wordt zo'n stangbevestiging gebruikt (zie hierboven). Bij de rugleuning wordt een ander systeem toegepast. In de stof zit een dun stangetje geschoven. Krammen prikken door de stof en om het stangetje heen en worden bevestigd aan de haakjes van de elastieken.

Krammen en haakjes.

Bij het zitgedeelte wordt gebruik gemaakt van jute, bij de rugleuning worden een soort van lange veren gebruikt.

Onder de bekleding zit nog een laagje schuimrubber. Dit is her en der met een klodder contactlijm vast gemaakt zodat het niet verschuift. Zowel op de jute als op het frame.

Zo, dat ruimt al lekker op.

De schuimrubber is wel aan vervanging toe...

Het frame is kaal.

Het bevestigingsmechanisme is ook niet meer in tact. De veer is op meerdere plekken gebroken.

Kapot...

Ik was niet van plan om de bank kantelbaar of verstelbaar te maken, dus voor de bevestiging moet ik nog iets bedenken. Het worden niet de profielen die BCC in zijn assortiment heeft zitten.

In het volgende bericht wordt de bank bekleed.