Richtingaanwijzer

Keuzes maken, da's dé rode draad tijdens het bouwen van een kitcar. En dan vooral bij het dashboard. Welke instrumenten, lampjes, schakelaars en op welke posities. Rechtstreeks op de gelcoat of moet er nog een plaatje aluminium of hout voor? Of misschien wel vinyl of een carbonfolie... Afgelopen week heb ik definitief gekozen voor de originele richtingaanwijzer. Dat plastic ding dat aan de stuurkolom van de Eend zat. Ik wil dat oorspronkelijke gevoel terug dat je aan het eind van een bocht met een nonchalante beweging van het stuur één vingertje uitsteekt en meteen de richtingaanwijzer weer uit zet. Automatisch uitschakelen is helemaal niet nodig met deze handigheid. Voor mij dus geen schakelaar ergens op een goed bedachte plek op het dashboard maar gewoon een normale richtingaanwijzer aan het stuur.

Ik schrijf dit met volle overtuiging, maar moet bekennen dat het geen gemakkelijke keuze was. Die keuze werd even wat eenvoudiger simpelweg omdat ik de oude richtingaanwijzer vakkundig had opgeborgen. Zo goed dat ik 'm met geen mogelijkheid meer terug kon vinden. Dus de keuze voor een andere schakelaar was eigenlijk al gemaakt, maar helaas, of misschien gelukkig, ik vond de schakelaar per ongeluk terwijl ik niet zocht. Ik was weer meteen verliefd op dit goedkoop uitziende stukje Citroën met dat hendeltje dat bij elke bediening verder lijkt door te buigen. De keuze staat vast.

Eerst maar eens uit elkaar halen en netjes maken:

Alle onderdelen van de richtingaanwijzer.

De hendel was aan een kant behoorlijk verkleurd en heb ik licht opgeschuurd en daarna gepolijst. Het zwart is nu weer terug. De koperen onderdelen zijn ook even langs de polijstschijf gehaald.

Op de foto is te zien dat er een extra boutje voor de bevestiging geïntroduceerd is. Oorspronkelijk zit de richtingaanwijzer met een beugeltje aan het stuur. Nu wordt deze met twee boutjes aan het dashboard bevestigd. Dat originele boutje is hiervoor trouwens te kort en is wat verlengd.

Verlengd boutje.

Daarna kon alles weer in elkaar. Eigenlijk goed bedacht realiserend dat hier toch best een grote stroom doorheen gaat. Minimaal twee, zo niet drie lampen van 21 watt (als er een aanhanger in het spel is). Goed voor ruim 5 ampère. Met een beetje overgangsweerstand kan de dissipatie en dus warmteproductie behoorlijk oplopen.

De contacten op hun plek.

Het geveerde contact in de hendel.

Alles voorzien van een klodder vet.

In de Burton gaan de stromen van de lampen niet meer via de schakelaars, dus last van vermogensverlies zullen we op die plek niet meer hebben.

Hij zit weer in elkaar.

De draadjes zijn wat kort afgeknipt. Daar worden nog wat nieuwe draden aan gesoldeerd of gekrimpt. Zorgen voor later. De schakelaar wordt een beetje uit het zicht achter het stuur gemonteerd.

Weer wat gaten in het dashboard.

Verstopt achter het stuur.

Oef, past net met de choke.

 
Uiteindelijk wil ik het dashboard heel clean houden. Slechts enkele in het oog springende elementen. De richtingaanwijzer en de chokeknop horen daar niet bij. Die zijn alleen voor het nostalgische gevoel aanwezig.