Gaten onder de voorste spatborden

In het front moeten aan de zijkant twee grote gaten gemaakt worden voor de afvoer van warmte als de kachel niet gebruikt wordt om de 'binnenruimte' te verwarmen. In een Eend zitten deze gaten aan de binnenkant van het spatbord en steken hier papieren afvoerkokers doorheen. Voor de Burton past dit niet omdat de bovenrand van het spatbord op die plek zit. Het gat moet dus wat lager uitkomen. Hiervoor zijn speciale 'warmte afvoerrubbers' ontwikkeld. Volgens mij zijn die trouwens ook goed te gebruiken voor de Eend, maar dat terzijde.

Het gat komt ter hoogte van de uitgang van de kachelpot, maar dan iets lager. Hoeveel lager wordt pas duidelijk als het spatbord gemonteerd is. Hierover in een volgend bericht meer. Op wat schilderstape heb ik met een rode stift de onderrand van het spatbord afgetekend.

Het gat komt net onder de rand van het spatbord.

In de handleiding van Burton Car Company staat dat je het gat met een decoupeerzaag uit moet zagen. Dat zal best werken, maar ik kies er toch voor om het anders te doen... Mijn decoupeerzaag hakt namelijk altijd wat bruut in op het materiaal. Voor het fijne werk niet meer zo geschikt. Vast vanwege het feit dat ik hem met de verbouwing van ons huis met enige regelmaat heb mishandeld. Met gelijke munt terugbetaald zullen we maar zeggen.

Dus niet met de decoupeerzaag.

Het gat is achtereenvolgend afgewerkt met de powerfile, de dremel en een stukje schuurpapier. En dan ziet het er zo uit:

De afvoerrubber zou nu mooi moeten passen in het gat. Maar dat valt een beetje tegen. Het lijkt erop dat de 'speciaal voor de Burton ontwikkelde afvoerrubber' niet ontwikkeld is met de dikte van het laminaat in gedachte... Het zit eigenlijk voor geen meter. Het laminaat is te dik voor de rand in de afvoerrubber, waardoor die niet netjes aansluit. Past vast veel beter in het spatbord van een Eend aangezien dit van dun plaatstaal gemaakt is. Dus zoals wel vaker bij het bouwen van een kitcar: wat een gemakkelijke klus leek, gaat toch weer een hele zaterdag duren. Mocht je dit trouwens niet als een uitdaging ervaren, moet je vooral niet aan een kitcar beginnen ;-).

Wat bij mij vaak helpt om dit soort problemen te tackelen is een kopje thee zetten, een koekje erbij pakken en een beetje struinen door de rommel die ik in de loop der jaren heb verzameld. Meestal ontstaat dan wel een idee voor de oplossing. In een oud-ijzer-bak zag ik een plaatje rvs met twee grote gaten en warempel, precies de maat van de afvoerrubber. Hiervan maak ik twee flenzen waarmee ik de rubber aan de binnenzijde van het front ga bevestigen.

Na wat noeste arbeid met passer, geodriehoek en slijptol.

Zo moet het vast komen zitten.

De flens steekt net genoeg uit om een inbusboutje te gebruiken voor de bevestiging. Na aftekenen van de flens zijn gaatjes geboord in het laminaat. In het begin van de opbouw gaat dat boren nog met de nodige koudwatervrees. Op een gegeven moment draai je daar je hand niet meer voor om en snak je weer naar die bekende zoet-weeïge geur die vrijkomt bij het verspanen van polyester. Het wordt een routineklus...

Bevestigingsgaatjes geboord.

Even proef-bevestigen.

Zicht van de binnenkant.

De rubbers zitten vast en de zaterdag is weer om. Weer een klus(je) afgerond. De spatborden worden op dit moment voorzien van de laatste laklagen (aan de binnenkant). In een volgend bericht ga ik hier wat over vertellen.