Remleidingen onder de motorkap

Blogger zit me al een tijdje te pushen om over te stappen op hun nieuwe interface. Oké dan, daar gaan we... Nu begint het zoeken weer in een GUI die vast veel logischer van opzet is dan de vorige. Hmmm, ja, echt veel beter 😑. Hoe dan ook, bij de Burton ben ik bezig geweest met de remleidingen onder de motorkap. Een klusje dat al even lag te wachten, want bij de achteras en aan de zijkant zat de remleiding al een tijdje op zijn plek.

Onder de motorkap zit allereerst de hoofdremcilinder waarmee de twee gescheiden delen van het remsysteem aangestuurd worden. Bovenop de hoofdremcilinder zit het reservoir voor de remolie. Deze zit met twee rubbers in de cilinder gestoken. Dat reservoir lag nog in een plastic zakje in een kartonnen doos met spulletjes - ik moest zelfs even zoeken.

Gevonden, het reservoir.

Na een uurtje poetsen.

Dat reservoir is nog best lastig schoon te krijgen. Je kunt nauwelijks in de helft komen waar in bovenstaande foto de LHM-sticker op zit. Tijd voor een ultrasone reiniger? Of is dat een beetje laat nu... De sticker heb ik maar laten zitten. Ik heb in het verleden al eens met een dwaas van een monteur te maken gehad die dacht dat hij het reservoir op kon vullen met universele remvloeistof (DOT3, DOT4 of zitten we inmiddels op DOT5). Een vastlopende hoofdremcilinder als gevolg. En ik maar denken dat het steeds harder ging waaien. Erg vervelen als je nog 100 km van huis bent. Uiteindelijk ben ik toen op de handrem naar huis gereden.

De rubbers waren al een keer schoongemaakt en samen met de pedaalrubbers in een zakje met talkpoeder gestopt. Even een doekje erover en wat zuurvrije vaseline en ze ploepen zo in de hoofdremcilinder.

De rubbers nog ruimschoots in de talkpoeder.

Hier zitten ze op hun plek.

Het reservoir kan nu boven in de rubbers gestoken worden. Een beetje drukken en wiebelen en hij zit. Met een beetje mazzel hoeft die er nooit meer uit.

Hier zitten de remleidingen ook al vast.

De remleidingen komen uit een totaalpakket waarbij de leidingen al gebogen en op lengte gemaakt zijn. Bovendien zijn de leidingen al gefelst en zitten er wartels aan. Erg handig, want dan hoef ik zelf geen felsgereedschap te hebben. De leidingen zijn van RVS wat ze vrij lastig te buigen maakt. Aan het uiteinde van de leiding komt nog een rubberen tule. Deze moeten geschikt zijn voor de LHM-remolie. Ze zijn hiervoor gemarkeerd met een groene stip. Die stip heb ik er trouwens maar vanaf gekrabd, want dat was gewoon een dikke klodder verf.

De wartel met wat kopervet.

De groene stip gaat er nog vanaf.

Aan het eindpunt van de leiding zat nog een klein randje dat ik er afgeschuurd heb omdat de leiding hierdoor wat moeilijk in de gaten van de remklauwen of hoofdremcilinder paste. Met een beetje gevoel worden de wartels 'vast' gedraaid.

Speciaal steeksleuteltje.

Vanuit de hoofdremcilinder loopt de achterste leiding via het schutbord achter de versnellingsbak langs. Meneer Burton heeft al wat bevestigingsgaten voorzien. De motor en de versnellingsbak moeten wat kunnen bewegen t.o.v. de koets, dus er zit een spiraal in de leiding om dit op te vangen.

Achter de versnellingsbak langs.

De spiraal.

De remleiding loopt naar de buitenste aansluiting op de rechter remklauw. De binnenste aansluiting van de rechter en linker remklauw zijn met elkaar verbonden met een kort stukje remleiding dat eerst nog een beetje in vorm gebogen moet worden.

De rechter remklauw.

Het tussenstukje.

Aan de buitenkant van de linker remklauw komt een ontluchtingsnippel. Op de hoofdremcilinder moet alleen nog de voorste leiding aangesloten worden. Die gaat naar achteren en hangt nu nog een beetje te bengelen vanuit de linker chassispoot. Meestal wordt het stuk leiding vanaf het chassis naar de hoofdremcilinder verder nergens meer ondersteund. Ik kies ervoor om de leiding nog een stukje via het schutbord te laten lopen en vast te zetten met een paar 3D-geprinte leidingklemmen.

In Tinkercad...

...en in werkelijkheid...

...en op zijn plek.

Weer een mooie klus achter de rug. Nu hoeft het systeem alleen nog ontlucht te worden. Maar dat wordt een klus voor een andere keer.