Het chassis is inmiddels ontdaan van alle herbruikbare onderdelen. Alleen de schokbrekerbouten krijg ik onmogelijk los. Morgen misschien nog een poging wagen. Toch veertig euro te besparen als het lukt... Nu wordt pas echt duidelijk hoe slecht het chassis was bij de vooras.
 |
| De boven- en onderplaat zitten nog maar nauwelijks aan elkaar. |
De sterkte van het chassis is grotendeels te danken aan de verbindingen tussen de boven- en onderplaat. De zijkanten zijn natuurlijk verbonden, maar ook binnenin zitten schotten waarmee de bovenplaat aan de onderplaat vast zit. En daar zit nu net het zwakke punt van het originele chassis. In de (fels)naden gaat (condens-)vocht zitten. Roest is het gevolg. Weg sterkte.
 |
| Klaar om in stukken geslepen te worden. |
 |
| Klaar voor de stort. |
 |
| Een belangrijk stukje moet bewaard blijven! |
Als volgende klus gaat de vooras uit elkaar. Vooral de stuurstangen zitten nogal een goed vast op de twee stuurkogelstangetjes (of hoe je die ook noemt). Ik heb ze losgekregen met een grote poelietrekker (die heb ik ooit voor de Hyundai H200 aangeschaft). Hij past maar net op de plek waar de antidenderrubber zat. Die heb ik maar weggesneden.
 |
| De vooras in zijn geheel. |
 |
| Weinig ruimte voor een poelietrekker. |
 |
| Past net. En da's net genoeg. |
De spoorstangen gingen er uiteindelijk zonder problemen met een knal vanaf. Nu verder met het uit elkaar puzzelen van het stuurhuis. Foto's volgen.
Update 26-08-2017: De schokbrekerbouten zijn met een stevige trap op een goed passende ringsleutel alsnog alle vier losgekomen. Het chassis, de uitlaat en de schokdempers hebben nog enkele euro's opgeleverd bij de oud-ijzerhandel. De schokbrekerbouten liggen samen met enkele ander onderdelen in een bakje schoonmaakazijn. Eens kijken hoe goed het roest oplost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten